Como xa leriades en anteriores entradas, a nosa andanza do Día do Libro comezou en abril. A composición do poema resultou bastante doada, pero non así pensar na ilustración para reflectir a temática e plasmala no lenzo. Sentiamos que os dous últimos versos do noso poema se facían realidade:
"O paso dos minutos era inquietante
sentindo como os últimos segundos da miña vida me aprisionaban."
e que o tempo corría na nosa contra para imperdirnos rematar esta andanza ...
PERO NON FOI ASÍ:
Os/as lectores/as e andantes agradecémoslle a Uxía e a Anum Zahra o tempo que lle dedicaron a escribir o poema e a plasmar a idea dos/das seus/ súas compañeiros/as nos lenzos. Sabedes que estivemos sempre dándovos ánimo, axudando e, sobre todo, OPINANDO...
