Chegou o día da presentación do noso libro Andanzas Literarias no Vello Cárcere de Lugo, e os/as lectoras e andantes puxémonos camiño a este lugar emblemático da nosa cidade para familiarizarnos co auditorio, preparar ordenador (se Marta e Tano estiveran neses momentos!!!!! Ese cable HDMI...), facer probas de son...
Pablo, Uxía, Sara, Jennifer e María foron os/as nosos/nosas representantes para conducir a presentación do noso libro.
E todos e todas estamos orgullosos do ben que o fixeron!!!
Logo de ter que reorganizarnos, porque algúns dos convidados non puideron asistir a este evento, comezamos a presentación acompañados/as de Guido Álvarez, o guia-amigo que nos fixo esquecer os nervios, respondeu as nosas preguntas e seguiu ilusionando a todas as persoas que asistiron ao acto, e a nós, coa súa forma de transmitir toda a arte urbana da nosa cidade e que a fai única. GRAZAS, GUIDO por compartir o teu tempo e demostrar que vives o teu "traballo" dende que te ergues!!!
Ao final da presentación, Pablo informou a todos/as os/as asistentes que os exemplares que realizamos foron distribuídos entre os centros educativos da cidade, que tamén se levará ás bibliotecas e se deixará nas librerías para informar de onde poden ler e gozar as nosas Andanzas Literarias. E, como non, agradeceu a todos/todas a súa presenza e, en especial a FRAN ALONSO, porque aínda que non estivera fisicamente, estaba CON NÓS E EN NÓS dende o comezo. Grazas, Fran!
Agora deixámosvos co vídeo desta xornada inesquecible para todos e todas nós.
Non paran os días emocionantes ❤️ Hoxe acompañando ao alumnado do @iesmuralla na presentación do seu libro adicado á #ArteUrbanaLucense 🎨🌟 Espectacular traballo e presentación! Unha honra inmensa acompañarvos ❤️ #AndanzasLiterarias debería estar en todos os fogares lucenses ❤️ pic.twitter.com/t3rEYiNPsr
Hoxe saímos do instituto en dirección a Córgomo, aldea na que naceu Florencio Delgado Gurriarán, para coñecer a paisaxe e os lugares que estiveron presentes na súa vida e obra. Non imaxinamos que a saída estaría marcada por fenómenos meteorolóxicos (altas temperaturas) e outros "persoais" que afectaron ao plan previsto; pero, como bos e boas andantes, soubemos volver ao destino con experiencias novas e enriquecedoras.
O noso primiero destino foi visitar as Ermidas , lugar onde nos esperaba José, o guía que nos explicou a historia deste santurario. Chegamos, pero a estrada non foi moi fácil... e a subida ata alí... (Que ben estariamos en Cérceda!)
Logo de coñecer a historia das Ermidas, o próximo destino era Córgomo. Tiñamos previsto un guía para que nos acompañase pola aldea e nos ensinase algunha cova característica da zona; pero, por motivos que todos e todas entendemos, non puido ser. Non pasa nada, somos andantes e chegamos ata Córgomo. Baixamos do autobús e a calor xa apretaba. Non había nin un local aberto onde tomar unha auga... Tan pronto nos viu unha veciña da aldea achegouse ata nós e brindouse a facer de guía. Levounos por toda a aldea, ensinounos a casa onde nacera e na que vivira "DON FLORENCIO"(así é como o chaman), os murais que realizaran na súa lembranza, a decoración das casas e parouse na que pintara o seu curmán, onde aproveitamos para falar un pouco de literatura. Dámoslle as grazas a esta veciña por achegarnos Córgomo tal e como realmente é e foi o que viviu Florencio. Só unha persoa que vive alí sabe falar do seu lugar, só falando con elas podemos escoitar frases como a que nos dixo outro veciño: "Nunca puidemos pensar que Córgomo chegara a ser o que é".
Para que vexades como coidan a aldea de Florencio.
Porque Florencio era o poeta "Do viño e da viña" e levou sempre Córgomo con el.
Próxima parada, o malecón de O Barco de Valdeorras para comer e logo coñecer o zona vella da cidade. FRUSTRADO plan polas altas temperaturas!
Como era inviable esta camiñata pensamos en ir cara á Ribeira Sacra, pero a onde queriamos ir non chegaba o autobús. Pensamos noutros destinos: Sarria, non nos convenceu..., chegamos ao Corgo (por algo empeza pola mesma sílaba de Córgomo) e puidemos refrescarnos un pouquiño.
Ai, don Florencio, que día vivimos de calor na túa terra! Pero coñecemos onde naciches e compartimos momentos que, grazas a ti, quedarán en nós.
Quen nos ía dicir que iamos aprender tanto na viaxe de autobús...!