Como xa imaxinariades, a nova andanza da que vos falamos hai uns días estaba relacionada coa celebración do Día do Libro. Este ano non puidemos realizar a nosa actividade fóra do centro, pero iso non impediu que gozaramos e gocemos dándolle cores para rematala.
Aquí tedes o poema que compuxemos logo de elixir unha palabra da lectura de Silencio, escrita polo noso amigo, Fran Alonso.
Cheguei a
estar vella con vinte anos
mirando tras
desa ventá pola que a luz non pasaba.
A miña casa
non estaba chea de luxos
e aínda así non
sentía baleiro o meu apartamento.
A música non calmaba a miña soidade
pensando que
o paso do tempo non era lóxico.
Non tiña
moitas posibilidades
nunha cidade onde o tempo non se detiña,
os anos seguían correndo
e os colegas envellecendo.
Onde quedaron
os tempos onde eu era moderniña?
A miña vida
non fora afortunada,
as miñas lembranzas definen a morriña
acolledora coma as apertas dos meus,
coma os reencontros cos meus recordos,
coma o
exilio dos meus
pensamentos.
Presa do
desexo de liberdade,
chea de esperanza por parar o tempo,
sabendo que é
unha mentira,
debuxo minutos interminables
sentindo a
eternidade coma un escándalo.
O cárcere
onde me atopo cada vez era máis fondo
e
convertérase nun lugar claustrofóbico.
Xa non tiña
ningún recuncho onde agocharme.
O paso dos
minutos era inquietante
sentindo como os últimos segundos da miña vida me aprisionaban.
Club de lectura, “lecturas e andanzas I,II- 23 de abril 2022
Baseado na lectura da obra de Fran Alonso, Silencio.
En que estarán tan concentradas Anum, Naiara e Uxía?
